توی این قصۀ خواب ، نقش تو بیداره

 

این هفته عزمم رو جزم کردم که برم تئاتر، فکر کردم ماچیسموی یعقوبی بد نباشه. اصولاً تجربه تئاتری زیادی ندارم. سه سال پیش بود (تیر 84) که همت کردم و تئاترهای محمد رحمانیان (فنز) و بیضایی (مجلس شبیه در ذکر مصائب استاد نوید ماکان و همسرش مهندس رخشید فرزین) رو رفتم و کلی ذوق کردم که تیریپ فرهنگی هستم و اینها. اما الان 2-3 ماهی میشه که سینما هم نرفتم. خلاصه دو دل بودم که برم تئاتر یا نه که دیدم شهروند این هفته یه مصاحبه چاپ کرده از محمد یعقوبی و تا آخر خوندمش و فهمیدم ماچیسمو کار قشنگیه ولی گویا در حد کارهای دیگه یعقوبی نیست، از طرفی رفیقی هم پیشنهاد داد که حتی الامکان از دیدن تئاترهای ترجمه شده و تعدیل شده خودداری کنم. خلاصه نشستم و به جاش نمایشنامه گزارش خواب رو خوندم. از قبل با مقاله ها و نوشته های محمد رضایی راد  تو روزنامه ها آشنا بودم و باهاشون حال می کردم. دیدگاه جالبی داره به همه چیز. کلاً آدم خاصیه! (الان کاملاً متوجه شدید که چه جور آدمیه؟!) داستان در مورد شخصیتیه به نام ابراهیم (عتیقه فروش) که در جوانی عهد کرده که بنابر دلایلی همیشه بیدار باشه و نخوابه. این رازش با هجوم شبانه گروهی از جوانان اکس زده و متواری از یک پارتی شبانه به مغازه وی  و حضور مأمورین وزارت اطلاعات یواش یواش آشکار میشه. مسلماً کسی انتظار نداره این نمایشنامه تو این دولت مجوز اجرا بگیره ولی همینکه مجوز چاپ بهش دادند جای بسی خوشحالیه. در پشت جلد کتاب آورده شده:

 

گزارش خواب در زمستان 1383 برای جشنواره فجر تمرین شد، اما چون تا کمال خویش راه درازی در پیش داشت، پس خودخواسته معلق ماند تا پاییز 1384 که چون خواست باری دیگر برخیزد ، کشتی بان را سیاستی دیگر در پیش آمده بود، و از همین رو گزارش خواب به خوابی گران رفت، تا همین دم، و شاید مگر همین خوانش بتواند او را باری دیگر از خواب بیدار کند.